kəkələmək

f.

1. Danışarkən bəzi səsləri qeyri-iradi təkrar edərək çətinliklə danışmaq. Qızı elçilər danışdırırlar ki, görsünlər, qız kar deyil, eşidirmi, lal deyil və kəkələmir. R. Ə.. // məc. Nə deyəcəyini bilməyib dili çaşmaq, dili söz tutmamaq, qırıq-qırıq danışmaq. Nəsrəddin başlayır kəkələməyə. . M. N. lətif. Burada müqəssir kəkələdi və cavab verə bilmədi. H. N..

2. Bax kəkələnmək. kəkələyə-kəkələyə zərf Kəkələyərək, dili dolaşa-dolaşa, çaşa-çaşa, dili topuq çalaçala. Nə kəkələyə-kəkələyə danışırsan? – Laçının əmisi kəkələyə-kəkələyə deyirdi. M. Hüs..